Çarmıh, Hıristiyanlık için bir sembolden çok daha fazlasıdır. İsa’nın özgürlüğümüz için ödediği bedelin güçlü bir hatırlatıcısıdır. Çarmıhtaki ölümü bizi ölümün ve yok oluşun gücünden kurtardı ve Tanrı ile sonsuz bir yaşam sürmemizi sağladı.
Adem ve Havva, Tanrı’ya karşı günah işlediğinde, bu dünyaya gelen herkesin bizi Baba Tanrı’dan ayıran günahla doğacağı anlamına geliyordu. O’nunla tekrar barıştırılmanın tek yolu, Oğlu İsa’dan geçer. İsa, dünyaya insan olarak geldi. Günahsız bir hayat sürdü, günahımızı üzerine aldı ve çarmıhta öldü. Kendi Babası, O’ndan ayrılmalı ve İsa’nın bizim cezamızı ödemesine izin vermeliydi. Üç gün sonra, İsa tekrar dirildi ve ölümü, cehennemi mağlup etti. Yuhanna 14: 6’da İsa Tomas’a “Yol, gerçek ve yaşam Ben’im. Benim aracılığım olmadan kimse Baba’ya gelemez.” dedi. İsa, tek yoldur.
İsa’nın ölümü ve dirilişi bize yalnızca Baba Tanrı’ya dönme hakkını vermedi; aynı zamanda İsa bizim için lanetlendi ve bizim lanetten kurtulmamız için bir yol sağladı. Galatyalılar 3:13, “Mesih, bizim için lanetlenerek bizi Yasanın lanetinden kurtardı. Çünkü, ‘Ağaç üzerine asılan herkes lanetlidir’ diye yazılmıştır.” der.
Kurtuluş armağanını kabul etmek, bize Tanrı’nın ailesine giriş izni sağlar. Efesliler 1: 5, Tanrı’nın, İsa Mesih aracılığıyla kendisine oğullar olalım diye bizi önceden belirlediğini söyler. Tanrı’nın ailesine ait olmak, asla yalnız olmadığımız anlamına gelir. Tanrı’nın oğlu veya kızı olmak göksel mirası aldığımız anlamına gelir. Efesliler 1:11 diyor ki, “Mesih’le bir olarak Tanrı’dan miras aldık.”
Mesih’le bir olmak bizi yeni bir yaratık yapar. Günah doğamız Mesih’le gömüldü ve şimdi yeni bir doğamız var. 2. Korintliler 5:17, “Bir kimse Mesih’teyse, yeni yaratıktır eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur.” Günahlı doğamız artık davranışlarımızı yönetemez. Bize İsa gibi yaşama gücü verilmiştir.
İsa aynı zamanda şifa ve kurtuluşumuz için bir bedel ödedi. Hastalık ya da zayıflık bize saldırmaya çalıştığında, dayanmalı ve bedenlerimizde bir yetkisi olmadığını ilan etmeliyiz. İsa sadece özgürlüğümüz için ölmedi, şifa almamız için dövüldü ve yaralandı. Yeşaya 53: 5, “Oysa bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi, bizim suçlarımız yüzünden o eziyet çekti. Esenliğimiz için gerekli olan ceza O’na verildi. Bizler O’nun yaralarıyla şifa bulduk.” Hastalığın bedenlerimizi işgal etme yetkisi yoktur. Sağlıkta yürümemiz için bedelini Rab ödedi.
İsa çarmıha gerildi, dövüldü ve yaralandı. Ruhu, canı ve bedeni özgür olmamız için bizim yerimize öldü. Bu gerçeği kabul etmeli ve bize verilen özgürlükte yürümeliyiz. Düşman bizi her şekilde caydırmaya çalışacaktır. Ama biz imanla dayanmalı ve zafer kazanmalıyız.
